Τα φάρμακα, ουσίες συχνά δυσεύρετες και επικίνδυνες, φυλάσσονταν πάντοτε με ιδιαίτερη επιμέλεια. Η ανασκαφική σκαπάνη φέρει ενίοτε στο φως φαρμακοδοχεία, συνήθως πήλινα ή υάλινα. Συχνά τα εν λόγω φαρμακοδοχεία είναι διακοσμημένα με ωραίες παραστάσεις, οι οποίες, αν και ουδέν το θεραπευτικόν προσέθεταν, ενίσχυαν το κύρος του θεραπευτή.
Κατά την εποχή της ανθήσεως του αραβικού πολιτισμού καθώς και κατά τον ευρωπαϊκό μεσαίωνα (περιόδους ακμής της αλχημείας), ιδιαιτέρως συνήθης τύπος φαρμακοδοχείου υπήρξε ο επονομασθείς albarello. Πρόκειται για πήλινο αγγείο, συχνά επισμαλτωμένο και πλούσια διακοσμημένο, με ελαφρώς κοίλα τα κατακόρυφα τοιχώματά του και επηρμένο το χείλος του.
Στα νεώτερα χρόνια κυριάρχησαν τα υάλινα φαρμακοδοχεία, και λιγότερο τα μεταλλικά, για να αντικατασταθούν στις μέρες μας πλήρως από τα πλαστικά.
Στο ανά χείρας ημερολόγιο παρουσιάζονται φαρμακοδοχεία που προέρχονται από την συλλογή του φαρμακοποιού κ. Ιωάννη Χλουβεράκη και σε σαφώς μικρότερο ποσοστό από την ημετέρα συλλογή. [...] (από τον πρόλογο του Γεωργίου Ν. Αντωνακόπουλου, καθηγητή Πανεπιστημίου Θεσσαλίας)